A Radio como canle de difusión de accións de responsabilidade social e ambiental á luz da doutrina sociodinámica que presupón a acción directa sobre o conxunto social
Contido principal do artigo
Resumo
Este artigo busca discutir, á luz da doutrina socio-dinámica, o uso da radio como canle das agroindustrias para dar a coñecer as súas accións de responsabilidade social e ambiental. O obxectivo foi ofrecer elementos que poidan aproveitar a radio en todas as súas posibilidades e potencialidades, buscando resaltar as vantaxes da radio en relación con outros medios. É fundamental que as organizacións comprendan a necesidade de dar a coñecer as súas accións sociais e ambientais, xa que os principios de xestión inclúen algúns elementos subxectivos que, de non ser observados, poderían significar unha gran perda para a imaxe organizacional. Como metodoloxía utilizouse a investigación cualitativa, coa aplicación de cuestionarios en 59 agroindustrias en dous municipios situados na zona de captación do pico divisorio Peixe e Aguapeí, no extremo oeste de São Paulo, Brasil. Os resultados obtidos apuntan a unha falta de comprensión sobre a importancia de dar a coñecer as accións que, aínda que moitas veces realízanse, non se divulgan. Hai esforzo investido e non se aproveita o potencial comunicativo. Advírtese que a non importancia está directamente relacionada co escaso valor que as organizacións atribúen ás súas propias accións de responsabilidade social e ambiental. Na maioría das respostas, as organizacións nin sequera poden identificar accións como tales.
Palabras clave:
Descargas
Detalles do artigo
Citas
ASHLEY, P.A. (2002). Ética e Responsabilidade social nos negócios. São Paulo: Saraiva.
BERNARDO, C.H.C. (2015). Comunicação e responsabilidade socioambiental nos agronegócios. In: ZUIN e QUEIROZ pp. 253-266. Agronegócios: Gestão, Inovação e Sustentabilidade. São Paulo: Saraiva.
BERNARDO, C.H.C.; BERNARDO, R. (2013). Gestão da comunicação para o agronegócio. Cambiassu. Ano XIX, nº 12, p. 43-55.
BERNARDO, C.H.C. (2010). Educação Jornalística: entre a cruz da academia e a espada do mercado. TESE. Campo Grande: UFMS.
CABESTRÉ, S.A.; GRAZIADEL, T.M.; POLESEL FILHO, P. (2008). Comunicação Estratégica, sustentabilidade e responsabilidade socioambiental: um estudo destacando os aspectos teórico-conceituais e práticos. Conexão – Comunicação e Cultura. V.7, n.13. p. 39-58.
COMASSETTO, L.R. (2008) Comunicação e Poder no Oeste Catarinense: o caso Attílio Fontana. Anais ... II ULEPICC. Bauru: União Latina de Economia Política da Informação, da Comunicação e da Cultura.
FREIRE, P. (2001). Extensão ou comunicação? 11 ed. São Paulo: Paz e Terra.
GIL, Izabel Castanha. (2007) Nova Alta Paulista, 1930-2006: do desenvolvimento contido ao projeto político regional. Tese de doutorado. Presidente Prudente: FCT/UNESP, 407 p.
HERSCHMANN, Micael; KISCHINHEVSKY, Marcelo (2009). A “geração podcasting” e os novos usos do rádio na sociedade do espetáculo e do entretenimento. Revista Famecos, v. 1, n. 37, p. 39-58.
MOLES, A. A. (1975). A Sociodinâmica da cultura. São Paulo: Perspectiva.
MORALES, Angélica G. (2012) Gestão e educação Ambiental nas empresas do setor agronegócio e nos órgãos públicos afins: um estudo de multicasos no extremo oeste paulista. Projeto de Pesquisa. Tupã: Unesp, Câmpus de Tupã.
ORTRIWANO, Gisele. (1985). A informação no rádio: os grupos de poder e a determinação dos conteúdos. São Paulo: Summus.
PARADA, Marcelo. Rádio: 24 horas de jornalismo. Editora Panda, 2000.
ROBBINS, Stephen Paul. (2000). Administração: Mudanças e Perspectivas. São Paulo: Saraiva.
SOUZA, D.V. (2006) O conceito do impacto ambiental no quadro do conceito de sustentabilidade. Caminhos de Geografia. v..7, p-179-182.
STONER, J.A.F.; FREEMAN, R.E. (1999). Administração. 5. ed. Rio de Janeiro: LTC.
TACHIZAWA, Takeshy (1999). Gestão ambiental e responsabilidade social corporativa: estratégias de negócios focadas na realidade brasileira. São Paulo: Atlas.
VASCONCELOS, Luciene R. (2009) Planejamento em comunicação integrada. São Paulo: Summus.
WEY, Hebe. (1983). O processo de relações públicas. São Paulo: Summus.