O mundo no que naceu a cooperación internacional cambiou substancialmente. Porén, e aínda que a axenda de desenvolvemento e axuda internacional sufriu grandes cambios, non foron suficientes para avanzar en respostas colectivas e xustas aos desafíos globais actuais. Resulta paradoxal que cando a cooperación, a colaboración e os esforzos solidarios son máis necesarios, a cooperación ao desenvolvemento atravesa unha profunda crise de lexitimidade, resultados e identidade. O desafío ineludible actual do sistema é transformarse plenamente ante o risco de converterse nunha política totalmente irrelevante, ou de perder o seu carácter distintivo. As transformacións que precisa a cooperación ao desenvolvemento transcenden os cambios no sistema de medición da axuda, e salientan a necesidade de abordar un profundo debate arredor das súas orientacións e obxectivos, das relacións de poder que se establecen entre países e actores, ou das normas, instrumentos e procedementos que lle son propios. (Alonso, Aguirre e Santander, 2019; de la Cruz, 2015; Martínez, 2019; Pajarín, 2021; Ramos, 2024; Unceta, Martínez e Goiria, 2021; Zabala e Martínez , 2017).
Neste contexto, son de especial relevancia as propostas de cambio que pretenden reforzar o papel da cooperación internacional na formación dun novo marco de xustiza internacional, así como a súa contribución á transición cara a modelos de produción, consumo, organización e convivencia. alternativas globais (Martínez, 2019) centradas na xustiza social, de xénero, racial e ambiental. Desde esta perspectiva, é necesaria unha exploración e unha aposta máis contundente e sistemática por fórmulas de Educación para a Cidadanía Global ou Xustiza Global. Os feminismos, e concretamente, a educación feminista transformadora, constitúen o compás esencial neste proceso. Un novo modelo de cooperación internacional debe orientarse cara ás causas estruturais das desigualdades e vulneracións de dereitos, así como á xeración de cidadáns críticos, responsables, con conciencia e vínculos globais. Unha vez máis, o proxecto de emancipación feminista como experiencia dun movemento social de incidencia con vínculos globais e, ao mesmo tempo, con propostas de transformación que se basean no coñecemento e en experiencias cotiás e localizadas, convértese no eixo dun cambio verdadeiramente transformador (Pajarín). , 2022)