Número actual
O constitucionalismo contemporáneo atópase nun momento de profunda reflexión sobre os seus fundamentos, os seus límites e as súas potencialidades transformadoras. Neste contexto, a intersección entre constitucionalismo e feminismo constitúe un dos debates máis relevantes e transformadores do pensamento xurídico contemporáneo, emerxendo como un dos campos máis fértiles e necesarios para repensar os marcos xurídico-políticos que organizan as nosas sociedades democráticas. Este número monográfico que presentamos aborda precisamente esta confluencia, demostrando que o feminismo non constitúe unha perspectiva sectorial ou temática que engadir externamente ao constitucionalismo tradicional, senón unha mirada epistemológica e política transformadora que pode e debe renovar profunda e sistematicamente a teoría e a práctica constitucional no seu conxunto.
Nun momento histórico en que as democracias constitucionais enfrontan múltiples desafíos internos e externos —desde o autoritarismo ata a crise ecolóxica, desde as desigualdades extremas ata os fundamentalismos—, o constitucionalismo feminista ofrece ferramentas conceptuais, metodolóxicas e prácticas indispensables para construír sociedades máis xustas, igualitarias e sostibles. O constitucionalismo feminista non é soamente un campo académico emerxente entre outros, senón unha necesidade democrática urxente e impostergable en sociedades que aspiran seriamente a facer efectivos, verificables e universais os principios de igualdade, dignidade humana e xustiza social que proclaman solemnemente as súas constitucións.
