Educación ambiental, Como chegar ao público? Reunirse para cambiar - Vila do Conde CMIA
Contido principal do artigo
Resumo
A CMIA de Vila do Conde ten como principais obxectivos, non só o seguimento dos descriptores ambientais, senón tamén a boa interpretación e difusión de valores, recursos e cuestións ambientais. Neste sentido, desenvolve actividades variadas co fin de promover cambios de comportamento entre diferentes grupos de idade que van desde o preescolar ata a idade adulta. A pesar de ser moi coñecido e solicitado pola comunidade escolar, en 2013, con todo, o Centro notou certa falta de adherencia por parte da poboación adulta da cidade na que opera, e logo realizouse un estudo supervisor sobre a súa Educación Ambiental. traballo. Para avaliar as súas accións utilizáronse cuestionarios e entrevistas, que revelaron algunhas oportunidades de crecemento no ámbito da interactividade e no intercambio de coñecementos en formato e- learning. O estudo tamén identificou oportunidades para conquistar á comunidade non escolar da rexión, investindo en formacións e exposicións máis vinculadas aos intereses da comunidade de Vila do Conde, apelando ao “boca a boca”, co fin de promover a súa participación. Estas estratexias, en paralelo co incremento no número de viaxes a escolas e outras institucións, permitiron estimular e diversificar o público da CMIA desde entón.
Palabras clave:
Descargas
Detalles do artigo
Citas
COOPER, C. B. (2012). Links and Distinctions Among Citizenship, Science, and Citizen Science. A Reponse to “The Future of Citizen Science.”. Democracy and Education, 20 (2):13. Disponível em: http://democracyeducationjournal.org/home/vol20/iss2/13
FERREIRA, A. (2007). Educação Ambiental: a Ecologia e as atitudes para a Sustentabilidade. Tese de Mestrado, Faculdade de Ciências, Universidade do Porto, Porto, Portugal.
FREITAS, M. (2006), Educação Ambiental e/ou Educação para o Desenvolvimento Sustentável? Uma análise realizada na realidade portuguesa, In Revista Iberoamericana de Educación, nº 41, pp. 133-147.
GOHN, M. (2006), Educação não-formal, participação da sociedade civil e estruturas colegiadas nas escolas in Ensaio: aval. pol. públ. Educ., Rio de Janeiro, v.14, n.50, p. 27-38.
JACOBI, P. (2003). Educação ambiental, cidadania e sustentabilidade. Cadernos de Pesquisa, (118), 189-206. Disponível em: http://www.scielo.br/scielo.php?script=sci_arttext&pid=S0100-15742003000100008&lng=en&tlng=pt. 10.1590/S0100-15742003000100008
MATIAS, R.; CATRY, P.; COSTA, H.; ELIAS, G.; JARA, J.; MOORE C.C.; TOMÉ R. (2007). Lista sistemática das aves de Portugal Continental. Anuário Ornitológico, 5: 74-132.
MAYER, M. (1998), Educación Ambiental: de La Acción a La Investigación, in Ensenãnzada las Ciencias, Revista de Investigación y Experiencias Didáticas, vol. 16, nº2, pp. 217-231.
OSTWALD, M. e LYNCH, J. (1982), “The Growth of Schools & the Advance of Knowledge”, in Lewis, D. M.; Boardman, John; Hornblower, Simon et al., The Cambridge Ancient History Volume 6: The Fourth Century BCE, Cambridge University Press.
RAMOS, C.S.C. (2013). Supervisão e monitorização de atividades de educação não-formal em contexto ambiental. Relatório de Mestrado, Instituto de Educação - Universidade do Minho, Portugal.
SAUVÉ, L. (2005), Educação Ambiental: possibilidades e limitações in Educação e Pesquisa, São Paulo, v. 31, n.2, p. 317-322.
SOCIENTIZE CONSORTIUM (2013). Green Paper of Citizen Science. Citizen Science for Europe. Towards a better society of empowered citizens and enhanced research. European Commision.
TRIGUEIRO, André (coord.). (2003). Meio Ambiente no Século 21. Rio de Janeiro: Editora Sextante.